But w butonierce wyszedł w 1921 r., zdaje się – w styczniu. W wierszach, które zawierał, dominowała tematyka kawiarniana, buduarowa, erotyczna. Powtarzał się motyw pięknej Pani – czasem panienki-ekstazerki, której śnią się bajki i miłosne przygody, czasem współczesnej kokoty, Lili, jaką "bierze się w pędzącym sleepingu na poduszkach pluszowych, rozebraną i mdłą" (Trupy z kawiorem). Powtarzał się też motyw nudy, leczonej alkoholem, narkotykiem, miłością. Czytelnik bez trudu odnajdywał w tym wszystkim wpływy rosyjskiego symbolisty Konstantego Balmonta, romansów Aleksandra Wertyńskiego, a nade wszystko "ego-futurysty" Igora Siewierianina. But w butonierce przynosił jednak wiersze jeszcze inne: wiersze, które opisywały współczesne miasto z perspektywy kroniki wypadków. Zapowiadały one następny tom Jasieńskiego.
Zbigniew Jarosiński, Wstęp, [w:] Antologia polskiego futuryzmu i Nowej Sztuki, wstęp i komentarz Zbigniew Jarosiński, wybór i przygotowanie tekstów Helena Zaworska, Kraków 1978, BN I 230, s. XXV.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz