Ciekawym przykładem realizacji typograficznej, inspirowanej zapewne dokonaniami Strzemińskiego, jest debiutancki tom poezji Stanisława Jerzego Leca Barwy (1933), wydany w odległym od Łodzi Lwowie, siedzibie awangardowej grupy "Artes".
(...)
Okładkę wykonaną w duchu konstruktywistycznym zaprojektował malarz Otto Hahn.
(...)
Okładkę wykonaną w duchu konstruktywistycznym zaprojektował malarz Otto Hahn.
Układ graficzny wierszy opracował Paweł Hecht, postać dziś całkowicie zapoznana. Układy typograficzne Hechta miały na celu swoiste "ilustrowanie" kolejnych wierszy, odnajdywanie dla każdego właściwego dlań klimatu graficznego. Pierwszy, tytułowy cykl wierszy odwoływał się do kolorów; zadaniem, jakie postawił sobie Hecht, było akcentowanie klimatu danej barwy w powiązaniu z klimatem wiersza. W układach typograficznych znajdujemy również echa "ilustrującej" grafiki Mieczysława Szczuki, dynamiczne, "futuryzujące" układy, pewną eklektyczną nutę znamionującą, być może, wyczerpywanie się inspiracji konstruktywistycznej, na pewno zaś rezygnację z ambicji nadania całości dzieła jednolitego charakteru.
Piotr Rypson, Książki i strony. Polska książka awangardowa i artystyczna XX wieku, Warszawa 2000, s. 90-91.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz