Bieg do bieguna jest tomikiem "zawieszonym" między poetyką debiutującego "prymitywisty" a nowym samookreśleniem "mistyka i reportera", ale dzięki temu właśnie obrazować może przejście i – przypominając klimat wierszy z ubiegłych lat – dobitniej zaakcentować światopoglądowe przesilenie. Ono przecież stało się, po okresie futurystycznym, faktem. Stern opublikował tomik, który czytamy raczej "dzieląc go" na poszczególne wiersze anieżeli budując lekturową całość, niespójny, choć jeszcze nie tak "komplikowany", jak późniejsza Rozmowa z Apollinem.
Paweł Majerski, Anarchia i formuły. Problemy twórczości poetyckiej Anatola Sterna, Katowice 2001, s. 109.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz