Najbardziej spektakularnym przykładem współpracy poety z plastykiem było dzieło francuskiego poety szwajcarskiego pochodzenia Blaise Cendrarsa (1887-1961), zatytułowane Proza transsyberyjskiej kolei i małej Żanny z Francji (La Prose du Transsibérien et de la petite Jehanne de France). Pierwsze wydanie poematu, zaprojektowane przez francusko-rosyjską malarkę Sonię Delaunay
(1885-1979) i opublikowane w 1913 roku w nakładzie 150 egzemplarzy,
wzbudziło prawdziwą sensację. Książka miała kształt harmonijki
składającej się z dwudziestu dwu segmentów, podzielonej na dwie kolumny
jednakowej szerokości. Po prawej stronie dwumetrowego arkusza znajdował
się wiersz drukowany dwunastoma rodzajami czcionek, a po lewej barwne
grafiki. Intencją twórców było, aby lektura obu części tak
zaprojektowanej książki – tekstu i obrazu – odbywała się symultanicznie.
Poezja, malarstwo i architektura książki miały się dopełniać, tworząc
nową jakość artystyczną. Niestety, późniejsze edycje poematu były już
bardziej tradycyjne w formie, trudno więc w tym przypadku wyrokować o
jakiejś trwałej więzi pomiędzy tekstem a elementami graficznymi czy
konstrukcją tomu. Choć jednak liberackie wcielenie Prozy transsyberyjskiej okazało się tylko chwilowym epizodem, to był to epizod niezwykle ważny, przełamujący monopol książki kodeksowej.
Katarzyna Bazarnik, Zenon Fajfer, Historia liberatury. 1909-1969: czyli od futuryzmu do książki artystycznej [online], dostęp: http://www.liberatura.pl/1909-1969-czyli-od-futuryzmu-do-ksiazki-artystycznej.html [20 sierpnia 2012].
Blaise Cendrars, La Prose du Transsibérien et de la petite Jehanne de France, couleurs simultanées de Sonia Delaunay-Terk, Paris 1913
Blaise Cendrars |
Sonia Delaunay |
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz